Mijn loopbaan ben ik begonnen bij een bank in Rotterdam. ik woonde toen in Spijkenisse en elke ochtend ging ik op mijn fietsje de brug over naar een metrostation in Hoogvliet. In de metro werden de haltes omgeroepen en van tijd tot tijd hoorde je de toevoeging: 'Zonegrens'. Dat betekende dat er een nieuwe zone ingegaan werd, en dat je daarvoor dan extra moest betalen. Inmiddels werk ik al lang niet meer bij die bank, maar het begrip 'zonegrens' laat me niet los.
We gaan als mens van tijd tot tijd een zonegrens over. Soms omdat we een met nieuwe baan gaan beginnen, of omdat we een groot aantal kilo's zijn afgevallen, of gestopt zijn met roken. Om die zonegrens over te gaan, moeten er voorbereidingen getroffen worden. Er zijn gedachten, gesprekken en beslissingen nodig. Het gaat allemaal niet vanzelf. Het kost wat.
Ik ben theoloog en ook in de theologie kom je zonegrenzen tegen. Als theoloog werk ik als Geestelijk Verzorger. Met name een vak in de begeleiding van mensen rond zonegrenzen. Ik zie hoe mensen worstelen met het leven. Het gaat niet vanzelf. Het kost soms veel moeite om een stap te zetten die richting een zonegrens gaat. En daarna kost het moeite om de stappen te blijven zetten richting zonegrens en over de grens heen. Vaak is dat allemaal niet zo dramatisch. Maar soms wel.
Misschien kunnen de stukjes die ik hier ga schrijven mensen helpen om af en toe een stap in de goede richting te zetten. Om uiteindelijk het (levens)doel te bereiken.
Tot ziens hier op mijn blog.
